Çağdaş Hukukçular Derneği

by

Bir Put Olarak Hukuk

“Tahliye olmasından bir gün sonra hakkında gözaltı kararı çıkarılan Çağdaş Hukukçular Derneği (ÇHD) Genel Başkanı Selçuk Kozağaçlı, “Yatarız hapiste, hesabını da sorarız” diye konuştu.”

Kozağaçlı, twitter hesabının başına şu sözü sabitlemiş: “Hukuk diye helvadan put yapmışsınız acıkınca yiyorsunuz.” 

Olan biten, olan ve hiç bitmeyen yargı zulmü ancak bu söz kadar veciz biçimde izah edilir diye düşünüyorum. 

(Az ama kıymetli okurlarımla birlikte bu ülkede, bu zor şartlar altında, “düşünce ve ifade özgürlüğü”müzü işler tutmaya dönük okumalar yapıyoruz bu mütevazı yazıhanede. Bence önemli.) 

Hakkı tutup kaldırma niyeti taşıyanlar için en zoru, düzen tarafından ötekileştirilenlerin, fena halde öcüleştirilenlerin haklarını görebilmek ve gözetebilmektir. En büyük mazlumlar, bilhassa terör’le, devletin güvenliğine karşı suçlar’la ilişkilendirilip iftira ile tutuklanan ve itina ile zindanlara atılanlar arasında yer alır. Kitle iletişim araçları hakkı batıl ile örtmek için deli bir para ve mesai harcarken pek çok tanıdık sima bilerek veya bilmeyerek, aktif veya pasif katkılarını sunarlar bu zulüm çarkına.

Allah için, Adalet için soruyoruz yıllardır, soralım, sormak zorundayız. İnsanlığımız, Müslümanlığımız, kutsal kitabımız bu soruları sormamızı gerektiriyor: 

“Hangi suçtan ötürü bu insanlar lekeleniyor, zindanlara atılıyor, işkence görüyor? Suçları nedir? Hani delilleri? Açıklayın.” 

“Hangi Hukuku uyguluyorsunuz? Rehine hukukunu mu? Öyleyse bu hukukun ilkeleri nelerdir?”

“OHAL’de cezaevlerine atılan veya işinden atılan yüz binlerce vatandaşın hakkı için bir açıklama yapma gereği duymuyor mu bu devleti yönetenler? Yıllar, hayatlar geçiyor.”

“Bu ülkede Adalet mülkün temeli mi yoksa lafın gelişi mi?”

Ey Müslümanlar, kanaat önderleri, cemaat liderleri hani, sorularınız nerde?

Hakkın hatırını gözettiğinizin göstergeleri sizce de yeterli mi?

Yoksa itirazlarınız sustuğunuz yerde mi ikamet ediyor?

by

Art Niyetli Yargı

Avukat olduktan sonra adını sıkça duyar olmuştum: “Yargıtay 9. Ceza Dairesi”

Müslümanların davalarına ilişkin dosyalar bu dairede görüşülüp nihai anlamda karara bağlanıyordu.  

Bu öyle bir daire idi ki Hukuk’a veya Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’na veya Türk Ceza Kanunu’na bağlı kalma gereği duymuyor, kafasına göre hareket ediyordu.  

Kafasında ne vardı? Süzme art niyet. Siyasi bilince sahip, bilhassa tebliğ ve davet çalışmaları içindeki örgütlü Müslümanlara karşı tam teşekküllü kin ve nefret…  

FETÖ’cü kumpaslar ortaya çıktığında mesele “aydınlığa kavuştu” ve Yargıtay 9. Ceza Dairesi’ndeki “yapılanma” tasfiye edildi. Eldeki dosyalar 16. Ceza Dairesi’ne gönderildi.

Dağlar kadar hukuksuzluktan, yığınla haksızlıktan sonra, bir şeyler değişir diye umuluyordu, iyi niyetli düşünceler eşliğinde. Yargı cephesinde yeni bir şey olmadığı eski kararları onayan “yeni” kararlarla ortaya konuldu. 

Hiçbir surette şiddete bulaşmadığı Emniyet raporları ile de sabit bulunan Hizb-ut Tahrir’e (İslami Kurtuluş Partisi’ne) mensup 78 kişi hakkında toplamda 450 yıllık hapis cezası Yargıtay 16. Ceza Dairesi’nce onandı geçen günlerde.

Hizb-ut Tahrir’in, kurulduğu tarihten bu yana  65 yıldır şiddete bulaşmadığını kabul eden lakin ilerde muhakkak bulaşacağı “kehanet”i ile “terör örgütü” olduğuna karar verebilen, “şirazesi kaymış” bir yargı’dan bahsediyoruz.

Niyet okuyan, art niyetli olduğu için okuduğunu anlamayan, fal bakan, sabiteleri yıkan, hukukun en temel ilkelerini ayaklar altına alan bir yargı’dan bahsediyoruz.

Hâkimleri, cezalandırdıkları sanıklarla aynı cezaevinde “buluşturma” başarısını göstermiş bir yargı’dan bahsediyoruz.  

Üstüne vazife olmayan misyonlar giyinmiş, devleti adaletten üstün gören bir yargı’dan bahsediyoruz.  

Merhamete çok uzak, keyfiyete pek yakın demirlemiş, insanı anlamak varken hırpalamayı alışkanlık haline getirmiş asık suratlı bir yargı’dan bahsediyoruz. 

Gözünü karartmış bir yargıdan bahsediyoruz. Ahmet Şık’tan, Ahmet Altan’dan, Ali Bulaç’tan, bir gazeteciden, bir yazardan “terörist”, hiç değilse “darbeci” çıkartmaya “kararlı” bir yargı’dan bahsediyoruz.

Şimdi soruyorum: Yargı mı daha radikal fikirlere sahip Türkiye’de yoksa “Türkiye’de yargı yoktur” diyenler mi?

“Türkiye’de yargı yoktur” diyenler fikirlerini ortaya koyuyorlar sadece. Son derece makul fikirlerini…

Türkiye’de bir bakanlığı da bulunan “Yargı” mekanizması ise son derece radikal fikirleri –mahkeme denilen yerlerde, hâkim olarak adlandırılan memurları eliyle- ifade etmekle kalmıyor, cezaevleri gibi araçlarla ayrıca icra ve infaz da ediyor.

Şu halde kim radikal? (“Borges mi ben mi?”)

Elbette Selçuk Kozağaçlı değil. O kadar da değil!

Bir gece ansızın gelen bir KHK ile kapatılan Çağdaş Hukukçular Derneği’nin genel başkanı olan, şu sıralar Silivri F Tipi Cezaevi’nde bulunan meslektaşım gibi düşünmekten kendimi alamıyorum:

“Türkiye’de yargı yoktur. Adliye denilen yer kurgusal görünüm verilmiş, hükümetin idari kararlarının yahut siyasi ihtiyaçlarının icra ve infaz edildiği binalardan ibarettir.”